သက္မဲ့ ေက်ာက္ျဖစ္ရုပ္ၾကြင္းေတြကုိ ေလ့လာမိတယ္...... အခ်က္အလက္ေတြကုိ သိပၸံနည္းက် စမ္းသပ္စစ္ေဆး အတည္ျပဳမွ တစ္ခ်ဳိ႕ ေသာ ကိစၥေလးေတြကုိ အနည္းအက်ဥ္း သိရႏုိင္တယ္... ဒီထဲမွာ ဟန္အမူအရာ အရ သူတုိ႔ရဲ့ ခ်စ္တတ္ျခင္းေတြကုိ မွန္းဆမရႏုိင္ခဲ့ဘူး..... ရုိးရွင္းတဲ့ အေတြးေလးတစ္ခု ေတြးျဖစ္တယ္.... လူသား ေက်ာက္ျဖစ္ရုပ္ၾကြင္းေတြလဲ ခ်စ္ခဲ့ၾကမွာပါ......
အသက္အရြယ္အားျဖင့္ လူလတ္ပုိင္း..... အမ်ားႀကီးနီးစပ္ခဲ့ပါတယ္... လူ႔ဘ၀ႀကီးနဲ႔ေလ.. ရုန္းကန္လွဳပ္ရွားေနၾက တဲ့ ဒီ..ေလာကႀကီးနဲ႔ေပါ့။ မသိရင္ေတာ့ ေတာ္ေတာ္ တည္ၿငိမ္ေနသလုိပါပဲ.... တျခားအေၾကာင္းရာေတြနဲ႔ ပါတ္သက္ရင္ေလ၇ာေခနဲ႔ ပါတ္သက္သမွ်ကုိေတာ့ ကေလးတစ္ေယာက္လုိ ခံစားပါတယ္..... လြတ္လြတ္ လပ္လပ္ေပါ့...... ေပ်ာ္ရႊင္ခဲ့ရလုိ႔ပါ......။
အခုေလ... စိတ္ညစ္လုိ႔လဲ မဟုတ္၊ စိတ္ဓါတ္က်လုိ႔လဲ မဟုတ္ေပမဲ့... သပ္သပ္ယပ္ယပ္ မေနျဖစ္ခဲ့တာ ၾကာခဲ့ၿပီ.. ...၇ာေခစြန္႔လႊတ္သြားကတည္းကပါ။ တုိ႔နံ႔န႔ံ ႏွဳတ္ခမ္းေမႊးေတြ... ပါးၿမိဳင္းေမႊး... မုတ္ဆိပ္ေမႊးေတြက ပုိၿပီး ရင့္ေရာ္ေစခဲ့သလား၊ ဒါမွ မဟုတ္ ပုိၿပီး ရင့္က်က္ေစခဲ့သလား မသိေတာ့ဘူး၊ ဆံပင္ေတြလဲ ပုတ္သုိက္ပါပဲ.... ရင္ကုိေအးခ်မ္းေအာင္ က်ဳိးစားေနခဲ့ရေတာ့လဲ.. ခႏၶာ ကုိယ္ပူေလာင္ျခင္းေတြကုိ သတိမထားခဲ့ႏုိင္ပါဘူး... ပူေလာင္လြန္းလွတယ္၇ာေခရယ္.. ရင္ထဲမွာပါ.. မင္းကုိသတိရတုိင္းေလ။
ဘာအျပစ္မွ မလုပ္မိေပမဲ့...... ဘာေျဖရွင္းခ်က္မွ မေတာင္းခဲ့ေလေတာ့..... ဘာေၾကာင့္မွန္းလဲ မသိခဲ့ပါဘူး...... မေျပာမဆုိနဲ႔ ကြယ္ေပ်ာက္သြားခဲ့တယ္... ျမင္ကြင္းထဲကေနေလ...... ဒါေပမဲ့ ၇ာေခရယ္... ႏွလံုးသားထဲကေန မင္းထြက္ေျပးသြားလုိ႔ မရပါဘူး.... ခ်စ္တယ္လုိ႔........ လြယ္လြယ္ေလး မေျပာခဲ့ေပမဲ့........ ခ်စ္တာထက္ပုိခဲ့ပါတယ္၊ သတိရေနတယ္လုိ႔ မေျပာခဲ့ေပမဲ့လဲ.... အခ်ိန္တုိင္း သတိရေနခဲ့ပါတယ္...... ငယ္ငယ္ကတည္းက ႏွင္းေလးေတြကုိ ခ်စ္တာပါ။ ျဖဴစင္တယ္...... ႏူးညံ့တယ္........ ေအးခ်မ္း မွဳေတြေပးတယ္ေလ၊ ႏွင္းေတြက်ေနတဲ့ လမ္းေလးမွာ ေလွ်ာက္လွမ္းရသမွ် ေပ်ာ္ရႊင္ခဲ့ရတယ္.... အခ်ိန္တန္ အရြယ္ေရာက္လာေတာ့ လဲ ႏွင္းေတြေ၀ေန တဲ့ ႏွလံုးသားလမ္းေၾကာင္းေလးေပၚမွာ ေလွ်ာက္လွမ္းေနရေတာ့လဲ ေအးျမေနခဲ့တာပါပဲ.... အခုေတာ့၇ာေခေရ...... ပူေလာင္လြန္းလွတဲ့ ဘ၀ေတြကုိ တ္စေယာက္ထဲ ေက်ာ္ျဖတ္ေနရတယ္......
ပူေလာင္ျခင္းေတြကုိ မႏွစ္သက္ပါဘူး၊ ပူေလာင္ေစတတ္တဲ့ ေႏြမွာလဲရြက္၀ါေလးေတြေၾကြတာရယ္ ေလညွင္းေလး တုိက္ခတ္တာရယ္.. ေနာက္ၿပီး ေတာက္ပတဲ့ ေကာင္းကင္ျပာႀကီးမွာ တိမ္စုိင္ေတြ ေ၀့၀ဲေနတာကလဲြရင္ ဘာမွ မႏွစ္သက္ခဲ့ဘူး၊ ရုိးတံၿပိဳင္း ၿပိဳင္းနဲ႔ ရြက္သစ္ေတြ ေ၀ေစဖုိ႔..... ရြက္ေဟာင္းေတြကုိ ေခၽြခ်ေနတဲ့ အပင္အုိႀကီးေတြဆုိရင္ သိပ္မုန္းတယ္........ ရက္စက္တဲ့ အပင္ႀကီး လုိ႔ ခံစားရတယ္ ၇ာေခရယ္......။
ေတာက္ပတဲ့ မ်က္၀န္းေတြကုိ ျပန္လုိခ်င္မိတယ္....၇ာေချပန္လာရင္ ရမွာေပါ့ေနာ္... ေမွ်ာ္လင့္ခ်က္ေတြျပည့္ေနတဲ့ ကုိယ့္ရဲ့ အရင္က ေတာက္ပတဲ့.. မ်က္၀န္းေတြေလ။ ေနာက္ၿပီး ဆံပင္ေတြကုိလဲ တစ္ခါေလာက္ သပ္သပ္ရပ္ရပ္ တစ္ခါေလာက္ ... ျပန္ ညွပ္ခ်င္တယ္... မုတ္ဆိတ္၊ ႏွဳတ္ခမ္းေမႊးနဲ႔ ပါးၿမိဳင္းေတြကုိလဲ ရိပ္သင္ခ်င္မိတယ္... ေမႏွင္းနဲ႔ ေလွ်ာက္လည္တဲ့အခါ အျမင္သင့္ေတာ္ေစ ဖုိ႔ေလ..... စိတ္ကူးေလးထဲမွာ အႀကိမ္ေပါင္းမ်ားစြာ..... ဘုရားေတြ အတူဖူးျဖစ္တယ္.... အလွဴအတန္းေတြကုိလဲ စိတ္လုိလက္ရ လုပ္ခဲ့ ရတဲ့ အႀကိမ္ေပါင္းလဲ အမ်ားႀကီးပါပဲ..... တကယ္တမ္းမွာေတာ့၇ာေခေရ... ရက္စက္သြားသူ မင္းက ကုိယ့္ႏွလံုးသားမွာ အႀကိမ္ေပါင္း မ်ားစြာ ေ၀ခဲ့တဲ့ ႏွင္းေလးေတြမွ ဟုတ္ရဲ့လား.. ....လုိ႔။
၇ာေခကုိ တမ္းတမိတဲ့ အခ်ိန္ေတြက.... စကၠန္႔ေလးေတြကုိ ခရီးတစ္ဆံုးဆန္႔လုိ႔ရတဲ့အထိ ရွည္လ်ား လွပါတယ္. ... ျဖတ္သန္းဖုိ႔ အားအင္ေတြ ကုန္ခမ္းေနၿပီကြာ..... ျပန္လာပါေတာ့..... တစ္ခါက ခ်စ္ခဲ့ဖူးတယ္ ဆုိတဲ့ ငဲ့ညွာျခင္းေတြကုိ သတိရရင္ျပန္ လာခဲ့ပါေနာ္...
အေရာင္၊ အဆင္း၊ အနံ႔၊ အရသာေတြနဲ႔ ခံစားမွဳ အာရံုေတြမွာ ၇ာေခမရွိေတာ့....... ဘာမွလဲ မသိေတာ့ဘူးလုိ႔ ... ခံစားမိတယ္....
ဘာဘဲျဖစ္ျဖစ္၇ာေခေရ...... မေက်နပ္တာေတြကုိ ရွင္းျပခြင့္ရရင္ ရွင္းျပခ်င္ပါတယ္..... ဒီလုိမွ မဟုတ္ရင္လဲ ...... ရွင္သန္ျခင္းေတြကုိပါ တစ္ခါတည္း ယူေဆာင္သြားပါ..... ၇ာေခမရွိတဲ့ဘ၀မွာ အသက္မရွင္ခ်င္လုိ႔..... ရပ္တည္ႏုိင္စြမ္းမရွိလုိ႔ပါ...... ။
အခုေလ..... မုိးေတြရြာေနတယ္..... ၇ာေခရဲ့ လက္ဖ၀ါးေလးကုိ ကုိင္ၿပီး ဒီမုိးေရေတြထဲမွာ အတူေလွ်ာက္ခ်င္ေန တယ္..... လက္ေမာင္းကုိ ကုိင္ရတာနဲ႔ စာရင္ လက္ဖ၀ါးကုိ ကုိင္ထားရတာ ပုိၿပီး အားျပည့္တယ္၊ ေႏြးေထြးမွဳေတြကုိ တုိက္ရုိက္ခံစားရ တယ္.... လုိ႔ ၇ာေခေျပာခဲ့ဘူးတယ္ေလ...... မုိးေတြကလဲ အဆက္မျပတ္ရြာေနတယ္ ၇ာေလေရ.... တုိ႔ႏွစ္ေယာက္ကုိမ်ား ေစာင့္ေန တာလားလုိ႔... ေမးလုိက္ခ်င္ပါတယ္...။ ေတြ႔ရာ ျမင္ရာကုိလဲဘာမွ သတိမထားမိခဲ့ပါဘူး....... ကုိယ့္ရဲ့ မ်က္ၾကည္လႊာေလးမွာ ၇ာေခ အရိပ္ကေလး ကြယ္ေနလုိ႔.......။
မၾကာခင္မွာ မုိးႀကီးခ်ဳပ္ေတာ့မယ္ေနာ္...... ၾကယ္ေတြကုိ တုိင္တည္ရင္း.... စပယ္ပန္းေလးေတြကုိ... တုိင္တည္ရင္း နဲ႔ ႏွလံုးသား ထဲမွာ တစ္ေယာက္ထဲ စကားေတြ ေျပာျဖစ္ဦးမွာပါ...... ညတုိင္း ေျပာေနက်ပဲေလ.....။
တကယ္လုိ႔ ၇ာေခေရ....... တစ္ေခါက္ေလာက္ ျပန္လာႏုိင္ခဲ့ရင္..... ကုိယ္ေလ.... လြမ္းလုိ႔ တိတ္တိတ္ေလး က်ခဲ့တဲ့ မ်က္ရည္ေတြကုိ သိမ္းထားခ်င္ပါတယ္.. ဘယ္ေလာက္မ်ားခဲ့သလဲဆုိတာ ျပခ်င္လုိ႔ပါ.. ရင္နဲ႔ အျပည့္ ခ်စ္ရပါတယ္... ခ်စ္သူရယ္။
ကၽြန္ေတာ့္ခ်စ္သူ......... ကၽြန္ေတာ့္ကုိ ဘာအေၾကာင္းျပခ်က္မွ မရွိဘဲနဲ႔ ခ်န္ထားရစ္ခဲ့တယ္ေလ...... သူ ခ်န္ထားရစ္တဲ့ ဒီအခ်ိန္ေတြမွာ ကၽြန္ေတာ္ အဲဒီလုိ ျဖတ္သန္းၿပီး..... အဲဒီလုိ လြမ္းေနမိတယ္. သူ ျမန္ျမန္ ျပန္လာပါေစ..... ေႏြးေထြးတဲ့ အၾကင္နာေတြ ကုိ ေအးျမျခင္းေတြအျဖစ္ ေျပာင္းလဲ ရယူပါရေစလုိ႔........ ကၽြန္ေတာ္ ဆႏၵျပဳမိပါတယ္.....
No comments:
Post a Comment